Μέρος Ι: Η παρουσίαση. Επτά χρόνια πριν.

Η Σάρα και ο Μαρκ βρίσκονταν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, κοιτάζοντας ανήσυχα την ομάδα των πιθανών επενδυτών στην άλλη μεριά της βιντεοκλήσης. Οι επενδυτές ήταν μια διακεκριμένη κοινοπραξία, στην οποία ανήκε μια τράπεζα που είχε συγκεντρώσει κεφάλαια για περισσότερους από δέκα “unicorns”. Η Σάρα και ο Μαρκ προετοιμάζονταν μήνες για αυτή τη στιγμή, ελέγχοντας σχολαστικά την παρουσίασή τους και κάνοντας πρόβες μέχρι να μπορέσουν να τη παρουσιάσουν φυσικά και αβίαστα.

«Μαρκ, Σάρα, ας ξεκινήσουμε με μια σύντομη περίληψη του προϊόντος σας παρακαλώ» σχολίασε ένας από τους επενδυτές, σπάζοντας την τεταμένη σιωπή.

Ο Μαρκ πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να μιλάει, παρουσιάζοντας σχολαστικά κάθε διαφάνεια της παρουσίασής τους με ακρίβεια και συντομία. Όμως, καθώς προχωρούσαν, η Σάρα αισθανόταν τον σκεπτικισμό των επενδυτών να μεγαλώνει. Το χιούμορ που είχαν προετοιμάσει να κάνουν έμοιαζε να τους μπερδεύει χωρίς να προκαλεί ούτε ένα χαμόγελο. Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα ήταν ότι δεν εντυπωσιάστηκαν από κανένα από τα χαρακτηριστικά της AI λύσης τους, μη δείχνοντας ούτε μία αχτίδα αναγνώρισης για τα επιτεύγματά τους.

Η σιωπή τους ήταν εκκωφαντική.

«Δεν μπορώ να καταλάβω πώς αυτό είναι διαφορετικό από ό,τι υπάρχει ήδη», δήλωσε ένας από τους επενδυτές.

Ο Μαρκ σταμάτησε απότομα, εντελώς αιφνιδιασμένος.

Η Σάρα κουνήθηκε από τη θέση της, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η μοίρα των προσδοκιών τους στηριζόταν σε αυτό το μοναδικό ραντεβού. Ένιωσε το στόμα της ξηρό.

«Το προϊόν μας, Echoing Dreams, έχει σκοπό να μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με την τεχνολογία», απάντησε ο Μαρκ. «Δεν είναι απλώς μια ακόμη εφαρμογή ή ιστοσελίδα. Πρόκειται για μια καινοτομία που αλλάζει το παιχνίδι. Θα επιτρέψει σε εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε μια βάση γνώσεων μεγαλύτερη από ποτέ. Η άγνοια δε θα είναι πλέον αναγκαστική πραγματικότητα για τους μη προνομιούχους. Θα είναι επιλογή».

Ένας από τους επενδυτές έγνεψε καταφατικά, δείχνοντας περιέργεια. «Και πώς σκοπεύετε να δημιουργήσετε έσοδα από αυτό;»

Η Σάρα και ο Μαρκ κοιτάχτηκαν. Τους είχε τεθεί αυτή η ερώτηση στο παρελθόν και είχαν προετοιμάσει μια σαφή απάντηση.

Ο Μαρκ δίστασε για μια στιγμή όμως στη συνέχεια ξεκίνησε την προσχεδιασμένη απάντησή τους.

«Έχουμε κατά νου μερικές διαφορετικές ροές εσόδων, συμπεριλαμβανομένων διαφορετικών επιπέδων εθελοντικής υποστήριξης από τους χρήστες...»

«Περίμενε μια στιγμή», παρενέβη ο ίδιος επενδυτής. «Στοχεύετε στην υποστήριξη της κοινότητας για να δημιουργήσετε κέρδη;"

«Ναι!» απάντησε με σιγουριά ο Μαρκ. «Η έρευνα αγοράς μας δείχνει ότι η χρηματοδότηση από την κοινότητα έχει κάνει παρόμοιες λύσεις κερδοφόρες και...»

«Ισχυριστήκατε όμως ότι η λύση σας είναι διαφορετική από αυτές που είναι ήδη διαθέσιμές στην αγορά», διέκοψε ο επενδυτής.

Η Σάρα εξέτασε εξονυχιστικά τις εκφράσεις των επενδυτών. Δεν φάνηκαν ικανοποιημένοι. Αν συνέχιζαν να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις, θα αποκάλυπταν τις αδυναμίες του σχεδίου τους και θα άνοιγαν τρύπες σε αυτό.

Ένιωθε την απογοήτευσή της να μεγαλώνει. Είχαν καταβάλει τόση προσπάθεια σε αυτό το προϊόν, δίνοντάς όλα όσα είχαν. Πώς θα μπορούσαν οι επενδυτές να μην δουν την αξία του;

Δεν μπορούσε να τα παρατήσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μίλησε με πεποίθηση.

«Κατανοούμε τις ανησυχίες σας», είπε. «Ωστόσο, πιστεύουμε πραγματικά σε αυτό το προϊόν. Έχουμε δει από πρώτο χέρι τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει και είμαστε βέβαιοι ότι με την υποστήριξή σας, μπορούμε να το πάμε στο επόμενο επίπεδο. Είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε μαζί σας και αναμένουμε την καθοδήγησή σας σχετικά με τον καλύτερο τρόπο για τη δημιουργία εσόδων.»

Ο Μαρκ την κοίταξε. Δεν ήταν αυτή η προσέγγιση στην οποία είχαν συμφωνήσει.

Υπήρξε μια παύση καθώς οι επενδυτές συνομίλησαν μεταξύ τους. Τελικά, ένας από αυτούς μίλησε.

«Είμαστε πρόθυμοι να ρισκάρουμε με εσάς. Αλλά πρέπει να μας αποδείξετε ότι αξίζει τον κόπο».

Καθώς τερμάτισαν την κλήση, η Σάρα στράφηκε χαμογελαστή στον Μαρκ.

«Τα καταφέραμε», αναφώνησε χαρούμενη. Η χαρά της ήταν τεράστια. «Τα καταφέραμε στα αλήθεια Μαρκ!»

Το βλέμμα του Μαρκ ήταν παγωμένο. «Ναι, τα καταφέραμε. Αλλά με τι κόστος;»

Μέρος ΙΙ: Το χρέος. Πριν από ένα χρόνο.

«Σάρα, θα μπορούσες σε παρακαλώ να κλείσεις την πόρτα;» είπε αποφασιστικά ο Μαρκ. «Ο όροφος αυτός είναι ήδη γεμάτος με 40 άτομα που ακούνε. Δεν μπορούμε να τσακωθούμε δημόσια».

Χτύπησε την πόρτα και περπάτησε προς το γραφείο του.

«Πώς μπόρεσες να το αφήσεις αυτό να συμβεί;» ρώτησε στον Μαρκ. «Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο Τύπος μας διαλύουν. Λαμβάνω απειλές στο Twitter! Πώς θα μπορούσε να διαρρεύσει αυτό;».

Ο Μαρκ έκατσε στην καρέκλα του, δείχνοντας εξαντλημένος.

«Δεν είχαμε σκοπό να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, Σάρα. Αλλά έπρεπε να συμβαδίσουμε με τον ανταγωνισμό. Πρέπει να επεκταθούμε για να υποστηρίξουμε τους υπαλλήλους μας και να συνεχίσουμε να έχουμε θετικό αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων».

«Μα με τι κόστος;» η Σάρα ανταπέδωσε. «Αποστολή μας είναι να βοηθάμε τους ανθρώπους, όχι να τους εκμεταλλευόμαστε. Πώς μπόρεσες να προδώσεις την εμπιστοσύνη των χρηστών μας έτσι;»

Ο Μαρκ έκλεισε τα μάτια του.

« Όχι "πώς μπόρεσα"», απάντησε. «Τους προδώσαμε και οι δύο μαζί. Πρόσφερες στους επενδυτές την ιδέα να δημιουργήσουμε έσοδα από τη λύση μας. Πρότεινες να κάνουμε υπερβολικές προσλήψεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας για να παραμείνουμε μπροστά από τους ανταγωνιστές μας. Δήλωσες, και παραθέτω, "ό,τι χρειαστεί". Αυτό χρειαζόταν».

«Να επιτρέπεται η πρόσβαση σε δεδομένα χρηστών για εταιρική χρήση, ναι!» φώναξε. Ένιωθε τις φλέβες στο μέτωπό της να πάλλονται. «Αλλά η εκπαίδευση επιθετικών, εξατομικευμένων μοντέλων διαφήμισης που χρησιμοποιούν αυτά τα δεδομένα παραπάει! Από όταν ξεκίνησε η διαρροή, χάνουμε επισκεψιμότητα και χρήστες. Χάσαμε τη φήμη μας!».

«Θα τα καταφέρουμε», είπε ο Μαρκ με βεβαιότητα. «Θα τα καταφέρουμε όπως πολλές άλλες εταιρείες. Και όταν ξεκινήσουμε την επόμενη ενημέρωσή μας νωρίτερα από το αναμενόμενο, ο ενθουσιασμός θα τους φέρει πίσω.»

Η Σάρα τον κοίταξε, νιώθοντας την οργή να καίει μέσα της.

Ο Μαρκ κούνησε το κεφάλι του. «Δεν αφορά πλέον μόνο τους χρήστες μας. Αφορά τους επενδυτές, τους μετόχους. Απαιτούν αποτελέσματα και πρέπει να τα παράσχουμε. Η εταιρεία μας είναι πολύ μεγάλη τώρα για να υπαναχωρήσει. Πάρα πολλοί άνθρωποι εξαρτώνται από εμάς. Πρέπει να πληρώσουμε τους υπαλλήλους μας».

Η Σάρα τον κοίταξε, νιώθοντας θυμό και ντροπή να ξεχειλίζει μέσα της. «Έχουμε χάσει τον δρόμο μας, Μαρκ. Έχουμε γίνει αυτό που είπαμε ότι δε θα γίνουμε. Πώς μπορούμε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας μια εταιρεία που βοηθά τους ανθρώπους όταν τους χειραγωγούμε με τα προσωπικά τους στοιχεία;»

Ο τόνος του Μαρκ μαλάκωσε. «Ξέρω ότι δεν είναι τέλειο. Μπορούμε όμως να κάνουμε τη διαφορά. Μπορούμε ακόμα να βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Απλώς πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τα ισορροπήσουμε όλα».

Η Σάρα τον κοίταξε για μια στιγμή, συλλογιζόμενη τα λόγια του. «Δεν ξέρω, Μαρκ. Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι μέρος αυτού πια. Ιδρύσαμε αυτή την εταιρεία για να κάνουμε τη διαφορά, όχι για να γίνουμε άλλο ένα γρανάζι στη μηχανή».

Ο Μαρκ αναστέναξε. «Καταλαβαίνω αν νιώθεις ότι θέλεις να αλλάξεις κατεύθυνση. Αλλά ξέρεις κάτι; Πρέπει να συμβιβαστούμε για να συνεχίσουμε να προχωράμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε ιδεαλιστές. Όχι τώρα, όχι πια. Ό,τι χρειαστεί, έχουμε στόματα να ταΐσουμε».

Μέρος III: Αλλαγή Καθώς ο Μαρκ και η Σάρα κάθισαν ο ένας απέναντι στον άλλο στην καφετέρια, τον κατέκλυσε ένα αίσθημα νοσταλγίας.

«Λοιπόν, Μαρκ, πώς είναι η ζωή;» ρώτησε η Σάρα, πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ της.

Ο Μαρκ έγνεψε. «Τέλεια. Προσπαθώ να ξεκινήσω τη νέα μου start-up».

Η Σάρα σήκωσε το φρύδι της. «Νέα start-up; Σου επέτρεψε η εταιρεία να ξεκινήσεις μια νέα επιχείρηση αφού σε έδιωξαν;»

Σε έδιωξαν. Τα λόγια της τον πόνεσαν, σαν κλωτσιά στο στομάχι του.

«Λοιπόν, με έβαλαν να υπογράψω πριν παραιτηθώ ότι μπορώ να είμαι στέλεχος σε άλλη εταιρεία, αρκεί να μην είναι στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης».

Η Σάρα χαμογέλασε: «Άρα σε κρατάνε σε κοντό λουρί.»

«Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι» γέλασε ο Μαρκ. «Τουλάχιστον, φίλη μου, εγώ εργάζομαι. Και τι γίνεται με εσένα και το φιλανθρωπικό σου έργο;»

«Όχι και τόσο καλά, ξέρεις. Παρόλο που δωρίζω το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός μου από τις μετοχές μου, αισθάνομαι ότι δεν έχω αρκετό αντίκτυπο. Θέλω να μεγαλώσει, να φτάσει σε περισσότερους ανθρώπους».

Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της. «Πρέπει να μου κάνεις κι εσύ δωρεές ξέρεις. Να υπάρχει ροή».

Χαμογέλασε νοσταλγικά. «Ξέρεις Σάρα, ίσως το κάνω, για χάρη των παλιών καλών εποχών. Ή ίσως μπορώ να επενδύσω. Χρειάζεσαι συνεργάτη;»

Γέλασαν και οι δύο και το γέλιο τους ήταν ειλικρινές.

«Ξέρεις, Σάρα, δεν μπορώ παρά να αναπολώ τις παλιές μέρες στην Echoing Dreams» είπε. «Όταν είχαμε μόλις ξεκινήσει, με τίποτα άλλο παρά ένα όνειρο και μερικές γραμμές κώδικα».

Η Σάρα έγνεψε καταφατικά, ένα μικρό χαμόγελο φάνηκε στα χείλη της. «Ναι, ωραίες στιγμές. Ήμασταν τόσο ιδεαλιστές τότε».

Ο Μαρκ κοίταξε τη Σάρα με μια αχτίδα ελπίδας στα μάτια του. «Ξέρεις, Σάρα, θα μπορούσαμε να το ξανακάνουμε. Να ξεκινήσουμε μια νέα εταιρεία.»

Η Σάρα τον κοίταξε προσεκτικά. Μακάρι ο Μαρκ να μπορούσε να καταλάβει τις σκέψεις της όπως μπορούσε κάποτε.

«Δεν ξέρω, Μαρκ. Μετά από όλα όσα έγιναν, μπορούμε στα αλήθεια να συνεργαστούμε ξανά;»

Ο Μαρκ έσκυψε προς τα εμπρός με μια αποφασιστική έκφραση στο πρόσωπό του. «Μπορούμε, Σάρα. Μπορούμε να το κάνουμε σωστά αυτή τη φορά. Όχι άλλοι συμβιβασμοί. Απλώς μια εταιρεία για την οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι».

Η Σάρα συλλογίστηκε τα λόγια του. «Ίσως έχεις δίκιο, Μαρκ. Ίσως. Ίσως και όχι».

Μόλις τελείωσαν τον καφέ τους, βγήκαν από το καφέ.

Καθώς αποχαιρετούσαν ο ένας τον άλλον, ο Μαρκ ένιωσε ένα αίσθημα μελαγχολίας.

«Τι μας συνέβη, Σάρα;» ρώτησε ο Μαρκ, κοιτάζοντάς την. «Τι απέγιναν οι φιλοδοξίες μας να αλλάξουμε τον κόσμο;»

Η Σάρα κοίταξε τον Μαρκ με ένα ίχνος θλίψης στο βλέμμα της. «Τα όνειρά μας παρέμειναν τα ίδια, Μαρκ. Εμείς αλλάξαμε. Το μόνο που παρέμεινε από τότε είναι η ηχώ τους».

Του Σταύρου Βέργου, BI & Software Engineer της ομάδας μας! 🎉