Γράφει ο συνεργάτης μας Μιχάλης Ρούσσος, Director of Operations & Human Resources της Strategic Partners.
Εδώ και 20 χρόνια κάνω συνεντεύξεις με υποψηφίους στη Θεσσαλονίκη και ξέρω καλά πόσο κρίσιμη είναι η επιλογή των κατάλληλων για να δημιουργήσεις δυνατές ομάδες που φέρνουν αποτέλεσμα. Έχουν περάσει από μπροστά μου πολλές γενιές με βιογραφικά, φιλοδοξίες και... καφέδες στο χέρι. Κάθε γενιά έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της προσλαμβάνουσες. Η Gen Z όμως, φέρνει μια πολύ ξεχωριστή ενέργεια.
Μια γενιά που ξέρει ξεκάθαρα τι δεν θέλει και αυτό από μόνο του είναι πρόοδος. Διαθέτουν εντυπωσιακή ψηφιακή ευχέρεια, κινούνται με άνεση σε ψηφιακά περιβάλλοντα, αλλά συχνά χρειάζονται περισσότερη καθοδήγηση σε soft skills και ερμηνεία πιο έμμεσων προσδοκιών στο χώρο εργασίας.
Αναζητούν σεβασμό, ευελιξία και διαφάνεια, αξίες που πλέον δεν θεωρούνται πολυτέλεια αλλά προϋποθέσεις για ουσιαστική επαγγελματική σύνδεση. Παράλληλα, βρίσκονται ακόμη στο στάδιο διαμόρφωσης επαγγελματικής ταυτότητας, κάτι που απαιτεί χρόνο, feedback και πλαίσιο.
Για να είμαστε δίκαιοι, όταν συνδεθούν με την κουλτούρα και το σκοπό μιας εταιρείας, οι Gen Z:
Αναζητούν το νόημα στην εργασία, όχι μόνο τον μισθό. Θέλουν καλές σχέσεις συνεργασίας, εποικοδομητικό feedback και αναγνώριση, στοιχεία που για πολλές επιχειρήσεις απαιτούν μια νέα προσέγγιση.
Υπάρχουν όμως και στιγμές ασυνέχειας. Έχεις μπροστά σου έναν/μία νέο/α με πολύ καλό προφίλ. Συμφωνείτε, ξεκινάτε... και ξαφνικά δεν υπάρχει συνέχεια. Το λεγόμενο ghosting δεν αφορά μόνο τα προσωπικά, αλλά κάνει την εμφάνισή του και στην εργασία.
Η επαγγελματική συνέπεια δεν έχει ακόμη παγιωθεί ως αξία για όλους, κυρίως λόγω ελλείψεων στην προετοιμασία και στην εμπειρία. Δεν είναι θέμα αδιαφορίας, αλλά συχνά αδυναμίας διαχείρισης δύσκολων συνομιλιών ή μη ξεκάθαρων προσδοκιών. Εδώ είναι που οι εταιρείες μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο, δημιουργώντας περιβάλλοντα όπου η επικοινωνία είναι ασφαλής και η καθοδήγηση ενεργή.
Το πανεπιστήμιο διδάσκει γνώσεις, όχι πάντα εφαρμογή. Προσφέρει projects και θεωρίες, αλλά δεν εξοικειώνει τους νέους με συνθήκες πίεσης, διαχείριση ευθυνών ή απαιτητικές συνεργασίες. Το αποτέλεσμα; Νέοι επαγγελματίες χρειάζονται επιπλέον χρόνο για να προσαρμοστούν σε περιβάλλοντα με υψηλές απαιτήσεις.
Μιλούν για “ψυχική ασφάλεια” και “δημιουργικότητα”, και είναι θετικό που αυτές οι έννοιες μπαίνουν πλέον στο τραπέζι. Το στοίχημα είναι πώς αυτές μεταφράζονται σε πλαίσιο που να λειτουργεί και για τους ίδιους αλλά και για τις επιχειρήσεις.
Η αγορά, ειδικά στη Θεσσαλονίκη, εξελίσσεται γρήγορα. Ο ανταγωνισμός για θέσεις με προοπτική είναι μεγάλος, αλλά και οι εργοδότες χρειάζονται συνεργάτες που θα δεσμευτούν ουσιαστικά. Σε ένα περιβάλλον πιο ανθρωποκεντρικό και λιγότερο τυποποιημένο, η ανάγκη για σχέση εμπιστοσύνης και σταθερότητας είναι κρίσιμη.
Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξει η γενιά, αλλά το πώς τη συναντάμε στο σήμερα. Πόσο καλύτερα την προσεγγίζουμε, τη στηρίζουμε και τη βοηθάμε να ανθίσει.
Όταν μια εταιρεία προσπαθεί να κρατήσει έναν νέο εργαζόμενο, η επιβράβευση, η ευελιξία και η ψυχική ευεξία δεν είναι πια δευτερεύουσες έννοιες. Είναι βασικά εργαλεία. Λύσεις όπως τα οφέλη που συνδέονται με το wellbeing, την καθημερινότητα και την αναγνώριση του ανθρώπου πίσω από τον ρόλο, ενισχύουν τη δέσμευση και την αίσθηση του ανήκειν.
Και όταν προσφέρονται στοχευμένα, είτε μέσω διατακτικών σίτισης, είτε μέσω καρτών ευεξίας ή επιβράβευσης όπως αυτές που παρέχει η Up Hellas για παράδειγμα, δίνουν πρακτική αξία σε αξίες που για τη Gen Z είναι αδιαπραγμάτευτες: σεβασμός, φροντίδα και νόημα.
Έχω κάνει χιλιάδες συνεντεύξεις με υποψηφίους κάθε ηλικίας. Δεν το λέω για να εντυπωσιάσω. Το λέω γιατί μέσα από αυτές διαμορφώνεις οπτική. Βλέπεις ποιος έρχεται έτοιμος, ποιος θέλει να εξελιχθεί, ποιος μαθαίνει και προσαρμόζεται.
Η Gen Z έχει ταλέντο, φρέσκια ματιά και αξίες που μπορούν να πάνε την αγορά μπροστά. Αρκεί να της δοθεί το πλαίσιο να εκτεθεί, να μάθει και να συνδεθεί. Να μη ζητά απλώς ιδανικές συνθήκες, αλλά να δημιουργεί μαζί με τις εταιρείες το πλαίσιο που τις φέρνει πιο κοντά.
Από την άλλη, τα πανεπιστήμια μπορούν να φέρουν την αγορά εργασίας μέσα στην αίθουσα. Να γίνουν πιο hands-on, πιο συνεργατικά, πιο κοντά σε πραγματικές ανάγκες.
Και οι εργοδότες, ακόμη και μέσα στην πίεση, μπορούν να διαμορφώσουν ξεκάθαρα περιβάλλοντα εμπιστοσύνης και ανάπτυξης. Όταν όλοι αναλάβουν το μερίδιό τους, η Gen Z δεν είναι απειλή. Είναι ευκαιρία.
